 |
| http://www.mnre.go.th/reo13/th/news/detail/9490 |
ป่าประเภทไม่ผลัดใบ
ป่าประเภทไม่ผลัดใบมีอยู่ประมาณ ๓๐ % ของเนื้อที่ป่าไม้ของประเทศ แยกออกเป็น ๔ ชนิดย่อย ๆ คือ
- ป่าดงดิบ
- ป่าสนเขา
- ป่าพรุ หรือป่าบึง
- ป่าชายหาด
ป่าประเภทผลัดใบ
เกิดในแถบที่ค่อนข้างแห้งแล้งของประเทศ มีฝนตกไม่ชุกนัก ดินเป็นดินร่วนปนทรายหรือปนกรวด และบางแห่งก็เป็นดินลูกรัง พืชพันธุ์ไม้ที่ขึ้นอยู่ในบริเวณนี้จัดเป็นประเภทผลัดใบเพราะต้นไม้จะทิ้งใบในฤดูแล้ง เกือบพร้อมหรือพร้อมกันทั้งป่า ต้นไม้บางชนิดในป่าชนิดนี้ เช่นไม้สักจะเจริญเติบโตโดยมีวงรอบปี ปีหนึ่งก็จะเพิ่มวงรอบปีวงหนึ่ง ทำให้เราสามารถศึกษาหาอายุของต้นไม้ต้นหนึ่ง ๆ ได้ รวมทั้งสามารถศึกษาภาวะดินฟ้าอากาศได้จากวงรอบปี เช่นปีไหนแห้งแล้งหนัก หรือเกิดไฟป่า หรือเกิดโรคระบาดในบริเวณนั้น วงรอบปีก็จะแคบ หากปีไหนน้ำท่าอุดมสมบูรณ์วงรอบปีก็จะกว้าง ลักษณะเช่นนี้จะไม่ค่อยพบเห็นในต้นไม้ของป่าประเภทไม่ผลัดใบ
ป่าประเภทผลัดใบนี้ในฤดูแล้งจะถูกไฟป่าผิวพื้นไหม้มากบ้างน้อยบ้างเป็นประจำ เพราะหญ้าซึ่งเป็นพืชล่างแห้งตาย กลายเป็นเชื้อไฟอย่างดี ป่าผลัดใบแบ่งออกได้เป็น ๔ ชนิดคือ
- ป่าเบญจพรรณ
- ป่าแดง หรือป่าเต็งรัง
- ป่าทุ่ง
- ป่าละเมาะ
ที่มา: https://web.ku.ac.th/schoolnet/f-snet8.htm